Надад заяагаагүй бүхэнд тэгтлээ шунах нь
Намрын нууранд үлдсэн өнчин хун мэт өрөвдөлтэй байлаа.
Шунахын хэрээр сэтгэл сэдэрч бусдыг дайран давшилж.
Шулуухан хэлэхэд өөрийгөө биш бусдыг буруутгаж .
Өдөр хоногийг бухимдал гомдлоор самарч суулаа.
Эд мөнгө элдэв чимэглэл гэж бодож байна уу биш ээ..
Энэ биедээ түшиг болгож эрхэм чамтай мөр зэргэцэн зүтгэх л гэсэн юм.
Гэхдээ одоо больсоон.. чи унт чи амар бас чи дуртай үедээ ярьж бай дургүй үедээ дуугай байж болно.
Бидэнд инээд хэрэггүй . хайр халамж нь дуугүй байхаар илэрдэг
Аз жаргал нь хамт байхаар хэмжигддэг , өдөр бүр гуниг гомдлоор эхэлдэг
Хийж байгаа бүхэнээсээ таашаал авдаггүй тийм л нэг гутрамтгай
Тийм л нэг өнгөтэй энэ амьдалд мөр зэрэгцэхээр би шулуудлаа.
No comments:
Post a Comment